با تغییر نگرش غربی ها نسبت به کودکان و دوران کودکی که توسط روشنگری ایجاد شد اسباب بازی چرخ خیاطی موزیکال بیشتر گسترش یافت. پیش از این، کودکان اغلب به عنوان بزرگسالان کوچکی در نظر گرفته می شدند که از آنها انتظار می رفت برای تولید کالاهای مورد نیاز خانواده برای زنده ماندن کار کنند.
همانطور که استفان کلاین، محقق فرهنگ کودکان، استدلال کرده است، کودکان قرون وسطی “به طور کامل در جریان روزانه ساختن، مصرف کردن، کنار آمدن قرار می گرفتند. آنها هیچ استقلال، موقعیت های جداگانه، امتیازات، حقوق ویژه یا اشکال اجتماعی که کاملاً متعلق به آنها بود، نداشتند.
همانطور که در نقاشی حباب صابون (۱۷۳۹) اثر ژان باپتیست سیمئون شاردن نشان داده شده است، دمیدن حباب‌های حاصل از باقی مانده صابون شست‌و‌شو به یک سرگرمی محبوب تبدیل شد، و دیگر اسباب‌بازی‌های محبوب شامل حلقه، واگن اسباب‌بازی بود.
بادبادک ها، چرخ های نخ ریسی و عروسک های خیمه شب بازی. بسیاری از بازی های رومیزی توسط جان جفریس در دهه ۱۷۵۰ تولید شد، از جمله سفر در اروپا.[۹] این بازی بسیار شبیه به بازی های رومیزی مدرن بود.
بازیکنان در امتداد یک مسیر با پرتاب یک قالب حرکت می‌کردند (در واقع از تیتوتوم استفاده می‌شد) و فرود آمدن در فضاهای مختلف به بازیکن کمک می‌کرد یا مانع از آن می‌شد.
در قرن نوزدهم، ارزش‌های غربی اسباب‌بازی‌هایی با هدف آموزشی مانند پازل، کتاب، کارت و بازی‌های رومیزی را در اولویت قرار دادند.
اسباب‌بازی‌های مذهبی نیز محبوب بودند، از جمله نمونه کشتی نوح با حیوانات مینیاتوری و اشیایی از صحنه‌های دیگر کتاب مقدس.
با رونق روزافزون در میان طبقه متوسط، کودکان اوقات فراغت بیشتری را در اختیار داشتند، که منجر به استفاده از روش های صنعتی در ساخت اسباب بازی ها شد.
اسباب‌بازی‌های پیچیده‌تر مکانیکی و نوری نیز در قرن نوزدهم اختراع شدند. کارپنتر و وستلی شروع به تولید انبوه کالیدوسکوپ کردند که توسط سر دیوید بروستر در سال ۱۸۱۷ اختراع شد و طی سه ماه بیش از ۲۰۰۰۰۰ مورد را در لندن و پاریس فروختند. این شرکت همچنین با توسعه روشی برای تولید انبوه با استفاده از فرآیند چاپ صفحه مسی، توانست فانوس های جادویی را برای استفاده در نمایش های فانتاسماگوریا و گالنتی به تولید انبوه برساند.
تصاویر رایج روی فانوس‌ها شامل خانواده سلطنتی، گیاهان و جانوران، و سازه‌های جغرافیایی/ساخت بشر از سراسر جهان بود. زئوتروپ مدرن در سال ۱۸۳۳ توسط ریاضیدان بریتانیایی ویلیام جورج هورنر اختراع شد و در دهه ۱۸۶۰ رایج شد.
عروسک های چوبی و چینی در خانه های عروسک مینیاتوری مورد علاقه دختران طبقه متوسط بود، در حالی که پسرها با تیله ها و قطارهای اسباب بازی بازی می کردند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.